Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Απόγνωση για μέλλον

Ο οικονομικός μαρασμός με τις χιλιάδες απολύσεις ανά τον πλανήτη έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητα μας. Δεν είναι απλά νούμερα που ακούμε και βλέπουμε από τους τηλεοπτικούς μας δείκτες, είναι οι φίλοι και γνωστοί, οι γείτονες που με αγωνία μοιράζονται την αβεβαιότητα τους για το μέλλον ενώ άλλοι έχουν ήδη δει την πόρτα της εξόδου από την εργασία τους.

Τί πιο θλιβερό από την ιστορία της επταμελούς οικογένειας στο Λος Άντζελες? Ο πατέρας "πνιγμένος" στα χρέη μην μπορώντας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, σκότωσε τη γυναίκα του, τα πέντε παιδιά τους και στη συνεχεία αυτοκτόνησε, δίνοντας με τον πιο τραγικό τρόπο τέλος στα προβλήματα τους. Η είδηση νομίζω πως πάγωσε το αίμα σε πολλούς. Άραγε μέχρι που θα φτάσει η οικονομική ανέχεια, πόσο θα υποφέρουμε από αυτήν και πόσο θα κρατήσει. Τη λέξη στέρηση η γενιά μας την έχει ακουστά μόνο από τις αφηγήσεις των παππούδων, μνήμες από τα χρόνια της Κατοχής.
Ξέρω, μπορεί να πείτε ότι όλα αυτά μοιάζουν λίγο υπερβολικά αλλά αλήθεια ποιος μπορεί να το ξέρει....Και όλα αυτά μεσούσης της περιβαλλοντικής καταστροφής. Τα ανεπαρκή αποθέματα νερού, οι ακραίες καιρικές συνθήκες και οι φυσικές καταστροφές ως επακόλουθο, αποτελούν από μόνες τους μεγάλες οικονομικές πληγές. Πως θα αντέξουν οι εθνικές οικονομίες τόσο δυσβάστακτα κόστη, πόση "σημασία"-ενισχύσεις, επιδόματα, κοινωνική πολιτική- θα έχουν περιθώριο να δώσουν οι κυβερνήσεις στους πολίτες.
Έως ότου πάντως συμβεί κάτι απ'ολα αυτά μήπως πρέπει να κλείσουμε τις τηλεοράσεις μας, μήπως να σταματήσουμε να ενημερωνόμαστε στιγμή τη στιγμή για τον ακριβή αριθμό των απολύσεων και των εταιριών που κλείνουν ?

Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Ας συστηθούμε επιτέλους

Κουκουρούκου... τη φράση αυτή μου την απευθύνουν συχνά ως μομφή λέει...για τον χαρακτήρα που' χω. Ο ψυχίατρος μου διαφωνεί βρίσκει πως είμαι πολύ σταθερός σε απόψεις και συμπεριφορές, απλώς αυτές είναι ότι να΄ναι...
Γι΄αυτό και εγώ είπα να επικοινωνήσω τα "θέματα"μου στο διαδίκτυο μπας και βρω παρηγοριά οι καλύτερες λύσεις λένε έρχονται από εκεί που δεν τις περιμένεις .. Οι ανησυχίες μου πολλές, τα άγχη μου ακόμη περισσότερα, όσο για νευρώσεις άπειρες...Μεγάλη μου αδυναμία οι ΕΛΛΗΝΕΣ. Μας λατρεύω, μας πιστεύω όσο τίποτα άλλο, είμαστε το μέλλον του πλανήτη μόνο που αυτός δεν το ξέρει ακόμα. Τί λέτε να του κάνουμε έκπληξη?